Porque como dixo o novo Premio Nacional de Literatura Xuvenil "Non todo é Harry Potter", porque existe máis literatura... Se antes xa nos interesabamos por eles, agora que foron galardoados temos máis motivos para ler ou volver a ler as súas obras, algunhas delas están ao voso dispor na biblioteca.
Congratulámonos da concesión do último premio Planeta a Eduardo Mendoza pola súa obra Riña de gatos; Madrid, 1936.
O novelistaremataba El asombroso viaje de Pomponio Flato, outra das súas obras, con estas verbas: "... dentro duns anos ... ninguén se lembrará de min, nin de ti, Fabio, porque todo decae, desaparece e pérdese no esquecemento, agás a grandeza inmarcesible de Roma." Nós queremos que non só a grandeza de Roma permaneza, tamén queremos moitos outonos e moitas primaveras para tantos e tantos escritores que nos teñen deleitado, nos deleitan e seguirán deleitándonos, por obrigación e por devoción, coas súas obras. Hoxe eses escritores están representados por Eduardo Mendoza; para coñecelo mellor podemos repasar o que sobre el di a galipedia, visitar a súa web oficial, coñecer as últimas novas que sobre o galardoado aparecen en La Vanguardia ou El País, por exemplo, e, sobre todo, ler a súa produción: no instituto atoparedes La verdad sobre el caso Savolta, El misterio de la cripta embrujada ou La ciudad de los prodigios e na biblioteca municipal La aventura del tocador de señoras, Tres vidas de santos, Sin noticias de Gurb, Mauricio o las elecciones primarias ou El asombroso viaje de Pomponio Flato.
O outono é tempo de colleitas. Para as literaturas hispánicas aquén e alén do Atlántico tamén. O peruano Mario Vargas Llosa co Nobel de Literatura 2010 e o estremeño Javier Cercas co Nacional de Narrativa garanten unha magnífica colleita. Deles podemos dicir que sementaron en terra de boas letras para ofrecer aos lectores o cento por un. Parabéns para eles polos galardóns obtidos e parabéns para todos nos que podemos gozar dunha literatura de primeira. Na bolsa das letras (literarias, non de cambio) seguimos cotizando á alza. Para consultar outros materiais sobre Vargas Llosa pincha aquí
Cando, ás portas do outono, nace un novo curso, cando, con renovados folgos, iniciamos as tarefas educativas, prematura cae unha senlleira folla da árbore da liberdade, un dos bos e xenerosos dinos adeus; Nos tamén dicimos adeus a un corpo feble e ferido pola enfermidade mais queremos ser perenne eco das súas resoantes e comprometidas verbas, elas permanecerán nos nosos corazóns, elas serán garantes da túa inmortalidade, Xosé Antonio Labordeta, sempre connosco!
Agora e sempre queremos ser os teus émulos cantando e traballando pola liberdade:
O pasado 23 de abril foi unha xornada histórica en Tui. No Día do Libro os libros alfombraron a Praza de San Fernando. Tui sumouse así á iniciativa que a fundación CUMULUM xestionou nas sete grandes cidades galegas. A Biblioteca Municipal e todos os centros públicos de ensino tudenses aportaron uns catro mil libros cos que compuxemos o topónimo TUI suliñado. Ao longo da mañá, mentras a Radio Municipal facía a súa programación dende a mesma praza, centos e centos de escolares depositaban os seus libros e ofreceron recitacións, pequenas pezas musicais, lectura de textos, poemas ou representacións teatrais. Logo chegou o tempo para que cadaquen collera algúns libros e os levara:, aquí estivo a nota negativa por parte dun pequeno grupo de ávidos desaprensivos "lectores" (e non rapaces, por certo) que arramblaron co que atopaban ao seu alcance. Polo demáis a xornada pode considerarse todo un éxito, de xeito especial grazas ao entusiasmo de tantos rapaces e rapazas e ao magnífico ambiente de colaboración entre todas as bibliotecas: foi a primeira colaboración conxunta e o resultado invítanos a seguir por este camiño para ben de todos nestes tempos de vacas fracas nos que cómpre optimizar recursos ao máximo. Uns cento vinte alumnos en representación do noso instituto foron os encargados de dar comezo á actividade e, ademáis de ofrecer uns mil cincocentos libros, leron un capítulo do Quijote,recitaron o poema "Para la libertad" de Miguel Hernández, representaron a peza teatral adaptada de A contenda dos labradores de Caldelas ou Entremés famoso sobre a pesca no río Miño e interpretaron muiñeiras, pasodobles e a Mozart. Parabéns a tod@s!
As actividades previstas no IES San Paio para lembrar esta data celebráronse o martes día 13 de abril e consistiron en:
1. Lectura, protagonizada por un pequeno grupo de alumnos, da Mensaxe para este día redactada polo español Eliacer Cansino, en tódalas aulas do instituto. 2. No local da biblioteca e ao longo de toda a mañá (8.45-14.25), maratón de lectura de textos de literatura xuvenil (a partir dunha escolma feita polo equipo de biblioteca) con todos os grupos de 1º da ESO e un grupo de 3º acompañados do seu correspondente profesorado.
Cada 27 de marzo, dende 1961, o ITI celebra o Día Mundial do Teatro e cada ano encarga a mensaxe conmemorativa da xornada a unha personalidade vencellada ao mundo teatral. A autora da mensaxe no presente ano é a actriz Judi Dench. moi popular no Reino Unido polos seus traballos en teatro, cine e televisión. Esta é a súa mensaxe:
O Día Mundial do Teatro é unha oportunidade para celebrar o teatro dun milleiro de formas. O teatro é unha fonte de entretemento e inspiración, e ten a habilidade de unificar as diversas culturas e ás xentes de todo o mundo. Pero o teatro é moito máis que iso e tamén brinda oportunidades para educar e informar.
O teatro represéntase en todo o mundo e non sempre nos escenarios tradicionais. As representacións poden suceder nun pequeno pobo de África, nunha montaña en Armenia ou nunha pequena illa do Pacífico. Todo o que necesita é un lugar e un público.
O teatro ten a habilidade de facernos sorrir, de facernos chorar, pero tamén debería facernos pensar e reflexionar.
O teatro xorde a partir do traballo en grupo. Os actores son as persoas que se ven, pero hai un gran número de persoas ás que non se ve. Son tan importantes como os actores e as súas variadas e especializadas habilidades fan que unha produción sexa posible. Tamén deberían compartir os triunfos e os éxitos que poidan lograrse.
O 27 de marzo é oficialmente o Día Mundial do Teatro. Por moitos motivos todos os días deberían ser considerados días do teatro, porque temos a responsabilidade de continuar a tradición de entreter, de educar e de iluminar as nosas audiencias, sen as que non existiriamos.
Foi no 1999 cando a UNESCO proclamou o 21 de marzo Día Mundial da Poesía.
Neste 2010 Irina Bokova, actual directora xeral, redactou a mensaxe para esta celebración, da que entresacamos este parágrafo:
«A diversidade poética bríndanos outro xeito de dialogar. Permítenos descubrir que todos e cada un de nós, en calquera punto da Terra, compartimos os mesmos interrogantes e sentimentos. É unha faceta da nosa liberdade, é a nosa humanidade. Por iso a poesía debe ocupar o lugar que lle corresponde nos programas educativos. Grazas ao acceso á poesía do mundo enteiro, os mozos poden dispoñer dun instrumento máis, diferente, sutil e fluído, para mellorar o seu coñecemento e comprensión dos demais. O descubrimento dun novo poema constitúe un acto de inmersión na lingua, pero tamén na emoción e na sensibilidade do outro, por moi distante que se encontre en termos xeográficos.»
O maxestuoso tileiro, todo un símbolo do noso instituto, váisenos. Os temporais dos últimos anos foron descubrindo os seus males internos. A súa garrida figura foi esmorecendo e hoxe os seus despoxos son un perigo.
A nosa compañeira Marga do Val considerouno espectador privilexiado, testemuña silente, árbore centenaria, ferida, máxica, boa compañeira na viaxe da vida, protectora dos soños e amores que nacen baixo a súa sombra e desexoulle longa vida mais non pode ser: a que ía entrar no catálogo de árbores senlleiras galegas agarda un destino moito máis humilde e fatal; por iso antes que o machado do leñador fira o teu tronco, de voraces fungos alimento, antes que o lume engula as túas núas pólas nalgún anónimo fogar, queremos decirche ¡Adeus, para sempre, adeus! parafraseando o poema "A un olmo seco" de Antonio Machado:
A UN TILO SECO
Al TILO viejo, hendido por el rayo
y en su mitad podrido,
con las lluvias de abril y el sol de mayo
algunas hojas verdes le han salido.
¡El TILO centenario en la colina
que lame el MIÑO! Un musgo amarillento
le mancha la corteza blanquecina
al tronco carcomido y polvoriento.
No será, cual los álamos cantores
que guardan el camino y la ribera,
habitado de pardos ruiseñores.
Ejército de hormigas en hilera
va trepando por él, y en sus entrañas
urden sus telas grises las arañas.
Antes que te derribe, TILO DEL MIÑO,
con su hacha el leñador, y el carpintero
te convierta en melena de campana,
lanza de carro o yugo de carreta;
antes que rojo en el hogar, mañana,
ardas en alguna mísera caseta,
al borde de un camino;
antes que te descuaje un torbellino
y tronche el soplo de las sierras blancas;
antes que el río hasta la mar te empuje
por valles y barrancas,
TILO, quiero anotar en mi cartera
la gracia de tu rama verdecida.
Mi corazón espera
también, hacia la luz y hacia la vida,
otro milagro de la primavera.
Aquí presentamos a versión musicada que do poema orixinal de A. Machado fai Serrat:
173 anos despois do seu nacemento (o 24 de febreiro de 1837) Rosalía segue a ser un referente inesquecible na literatura galega. Lembrémola cos versos de Luís Pimentel (1895-1958) , outro dos nosos grandes poetas:
Non convén chorar máis. Ela chorou por todos e para sempre. Calemos... Eu véxote así: crespós nas estrelas, ollos abertos de nenos mortos cravados nas salas do pazo
Calemos... Nos currunchos acendéronse os altares do silenzo; choiva de frores de estameña nos tristes pasadelos. Coa túa boca torta chamas a mortos e náufragos dende a solaina, antre a brétema, en serán infinda.
Delantal de camposanto e campás antre mar e brétema; barco negro e morto no camiño; pómulos marelos deformes pola door; balcón endexamais aberto cheo de paxaros e follas secas; seios exprimidos hasta a derradeira gota de luz; maos antre mirto e lúa, debaixo da auga verde do estanque.
¿Qué fas na serán que está esmorecendo sempre ou na noite que endexamais se rematará ? Sin corpo, sin traxe, sin bruído, coroa de somas, música de pianos enloitados... (Chove sobor das rosas e da escalinata do pazo).
A celebración da Xornada escolar pola Paz é un bo momento para festexar ao poeta homenaxeado este ano no día das Letras Galegas, súa é esta composiciónque presentamos sonorizada:
Sementa ventos e terás unha boa colleita de furacáns e tronadas. Tanta animación á lectura, tanto potenciar os libros e as bibliotecas para que nas nosas sociedades apareza un novo problema: nas grandes urbes xa é unha triste realidade o lecturón, un sucedáneo do botellón que se alimenta de libros e lecturas; as vítimas son as mesmas de sempre: os cidadáns que, con estoicismo, soportan as impertinencias lectoras das novas xeracións. Cando chegará a Tui este novo problema? Para maior información seguide o vídeo de José Mota.
